طرح عقیم سازی گربه های تهران:

 

بلا دور از جنابت خواجــــه پیشی!                شنیدم بعــــد از این بابا نمیشی!

 

گرفتند و شمــــــا را اختــه کردند                  دکان عـــــــاشقی را تخته کردند

 

چه پیش آمد تو را یکباره پیشی!؟                (چه می گویم چه پیشی و چه پیشی؟!)

 

تو بودی فتحعلی شاه و به ناچار                  شدی آغـــــــــــــا محمّدخان قاجار!

 

بمیـرم از برای آن سبیلــــــــــــت                  برای جسم و جـــــان زخم و زیلت

 

نشو غمگین فدای اخم و تخمت                   اگر اخته نمودندت به ... هر حال!!

 

لبت زین اختگـــــی پرخنده باشد                  که خود"پیش" آمدی فرخنده باشد

 

چرا نفرین و اینســــان گریه زاری                  دعایی کـــــــــن به جان شهرداری

 

همان بهتر در این عصـــــر گرانی                  مجـــرد باشی  و تنهــــــــــا بمانی

 

چو شد از سر غم اهل و عیالت                    شوی فارغ ز غصّه، خوش به حالت

 

زمانی که شدی عاری ز مردی                     ز بند مشکلات آزاد گــــــــــــــــردی  

 

غم نــــــــــــــان و معــاش خانواده                توقّعهــــــــای یـــــــــــــــار پرافاده

 

ز عشق دلبری نـــاز و سه ساله(۱)                 اضافـــه کــــــــار در سطــــــــل زباله

 

"فدایت گردم" و آی لاو یــــو"ها                     ســـــــــــر دیوار ، انواع میــــــــوها!

 

برای حفـظ او بـــــــا صــــد فلاکت                  جدل بــا گربه هــــــــــای بی نزاکت             

 

برای شـــــــام فرزندان بیمــــــار                   بسی سگدو زدن در کـــــــوی و بازار

 

اگــــــــــــر پایش بیفتد گاه دزدی                  (نه رسمی همچو ماها؛ روزمزدی!)

 

میان بچه هــــــــای تخس و پر رو               به دام افتادن و خوردن ز هرســــــو!

 

فرود سنگ روی پـــــــــــــا و کله                   کتک خوردن ز قصـــــــــــــاب محله

 

مگر یابی ز جـــــــایی استخوانی                 سر سفـــــــــــــره گذاری تکّه نانی...

 

*

 

از آنســـــــو در غم مردی نزن زار                  که دنیــــــا گشته از این جنس بیزار

 

ز مردان بر نمی خیزد بخـــــــاری                  که افکندند مردی را به خــــــــــواری

 

زمانه پر ز نامردی است پیشی!                   که از مـــردی سبیلی ماند و ریشی

 

رها از آنچـــــه می دانیم و دانی              برو لذت ببــــــــــــر از زندگــــــــانی!  

نظرات شما عزیزان: